Zaparcia u dzieci, zwłaszcza tych całkiem małych, to coraz większy problem. Niekiedy mama nie potrafi sama zdiagnozować czy bóle brzuszka i problemy jelitowe u dziecka to już zaparcie, czy jednak chwilowe dolegliwości spowodowane rozszerzaniem diety. Co to takiego zaparcie i jak je zdiagnozować?
Wszystkiego dowiesz się zagłębiając się w lekturę! 😊
Zaparcia u dzieci mają najczęściej charakter czynnościowy. Sądzi się, że nawet 10% wszystkich dzieci może cierpieć na przewlekłe zaparcia, które to najczęściej występują w wieku 2-4 lat. Ze względu na różnice fizjologiczne i środowiskowe,
nie udało się do tej pory skonstruować jednej definicji zaparć czynnościowych.
Na podstawie zebranych dotychczas informacji można jednak stwierdzić, że to zaburzenia o ustalonym obrazie klinicznym, ale bez jednej konkretnej przyczyny ich powstawania.
Dobrze, ale jak właściwie rozpoznać zaparcie od zwykłego, jednorazowego problemu brzuszkowego? 🤔
Z pomocą przychodzą Kryteria Rzymskie, w których to sklasyfikowano wszystkie zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego i sposoby ich rozpoznawania. Według tego dokumentu, aby mówić o zaparciach czynnościowych u niemowląt i dzieci do lat 3., muszą zostać spełnione co najmniej 2 kryteria diagnostyczne, a czas ich trwania nie powinien być krótszy niż miesiąc, przy częstotliwości występowania owych dolegliwości nie rzadziej niż raz w tygodniu.
Do owych kryteriów zalicza się:
- nie więcej niż 2 wypróżnienia w tygodniu
- bolesne wypróżnianie i/lub mocno zbite stolce
- obecność dużej ilości stolca w końcowym odcinku przewodu pokarmowego
- wypróżnienia duże objętościowo
- przynajmniej raz na tydzień epizody plamienia u dzieci samodzielnie kontrolujących wypróżnienia
A co z leczeniem? 🤔
Jeśli dolegliwości dziecka spełniają kryteria diagnostyczne, należy niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą.
Formy leczenia są różne i należy je dopasowywać indywidualnie 😊
Najczęstsze sposoby to:
- dieta bogata w błonnik pokarmowy, którego główmy źródłem są produkty pełnoziarniste oraz świeże i gotowane warzywa
- wprowadzenie regularnej aktywności fizycznej, która to pobudza motorykę jelit
- uregulowanie rytmu wypróżnień poprzez trening defekacyjny
- terapia behawioralna
- leczenie farmakologiczne
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od zwiększenia ilości błonnika pokarmowego w diecie dziecka. Zalecane spożycie u dzieci cierpiących na zaparcia czynnościowe oblicza się ze wzoru: wiek dziecka + 0,5 g/kg masy ciała/ dobę.
Dietę bogato błonnikową stosuje się przez około miesiąc, a jeśli nie przynosi ona pożądanych efektów, wprowadza się bardziej skomplikowane formy leczenia.
Jedną z nich jest trening defekacyjny, polegający na regularnym uczęszczaniu do toalety o stałych porach, najczęściej po posiłku, w celu wzmocnienia odruchów żołądkowo-jelitowych oraz wyćwiczenia regularności trybu wypróżnień.
Równie ważna i skuteczna jest terapia behawioralna, tak zwany biofeedback. Wykorzystuje się ją tylko i wyłącznie u pacjentów współpracujących, zaś jej działanie polega na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń relaksacyjnych dolnych partii mięśni i zwieraczy. Sama terapia jest często formą zabawy.
Jeśli niepokoją Cię dolegliwości Twojego dziecka, nie lekceważ tematu. Nieleczone zaparcia u dzieci nie tylko sprawiają ból, ale również mogą niekorzystnie wpłynąć na ich rozwój psychiczny i fizyczny.
Zapraszam Cię na mojego Instagrama, gdzie na bieżąco omawiam problemy zaburzeń czynnościowych u dzieci. Znajdziesz tam również ciekawe przepisy i kolorowe infografiki, w tym również najważniejsze informacje odnośnie zaparć u dzieci - znajdziesz je tutaj 😊
Zapraszam Cię również do przybliżenia tematu jajek w diecie dziecka 😊
